σπουδαιότερος magis studiosus. Որ ունի զառաւել փոյթ եւ զջան.
Ա՛ռ եւս փութագոյն լինելոյ. (Ոսկ. կողոս.։)
Փութագոյնս առ հանդերձեալ իրս լինել. (Ոսկ. ես.։)
Զի զփոյթ նորա ցուցանիցեն. այլ ո՛չ եթէ քան զաբրահամ փութագոյն էր. (Կիւրղ. ծն.։)
Կամ մ. ταχίστην citius. Առաւելփութով. փութով. փութանակի.
Աներեւոյթն յերեւելեացս փութագոյն ունի զճանաչիլն. (Սահմ. ՟Ա։)